OECD Multilingual Summaries

OECD Pensions Outlook 2018

Summary in Turkish

OECD 2018 Emekli Maaşları Görünümü

Türkçe Özet

Emekliler için fonlamalı ve ödediğin‑kadar emekli maaşlarının, otomatik mekanizmaların ve güçlü bir güvenlik ağının biraraya getirilmesi, emeklilik sonrasını iyileştiriyor

Emeklilik sistemlerini tasarlayan politika oluşturucuların kendi amaçları (yoksulluğun giderilmesi, yeniden dağıtım, sürdürülebilirlik ve tüketimin yumuşatılması) ve riskler (demografi, toplum, işgücü, makroekonomi ve finans) üzerinde düşünmeleri gerekiyor.

Emekliler için güçlü bir güvenlik ağının yanısıra fonlamalı bileşeni içinde barındıran çeşitlendirilmiş ve dengeli bir emeklilik sistemi, özellikle ulusal tasarrufların teşvik edilmesi ve uzun vadeli yatırıma doğru yeniden tahsis edilmesi birer politika hedefi olduğunda önemlidir. Bunun yanısıra iyi tasarlanmış emeklilik sistemlerinin, faydalar ile ekonomik ve demografik gerçeklikleri paralel hale getiren otomatik mekanizmalar olması gerekiyor. Sistemlerin finansal olarak sürdürülebilir olması ve tanımlanmış yarar düzenlemelerinin getirdiği kesinliklerden bazılarını sağlaması gerekir.

Ülkelerin, emeklilik sistemlerini çeşitlendirirken, özellikle de mevcut ödediğin‑kadar sisteminin yerini kısmen veya tamamen katkı payları alacağında fonlamalı düzenlemeleri kademeli olarak hayata geçirmeleri gerekiyor. Politika oluşturanların bu geçişi dikkatlice değerlendirmeleri gerekiyor çünkü kamu finansmanına kısa vadeli ek baskılar getirebilir ve bireylerin risklerini artırabilir.

Ülkeler, emeklilik için tasarruf yapacak şekilde finansal teşviklerin tasarımını iyileştirebilirler.

Vergili ve vergisiz teşvikler, her ne kadar parasal maliyeti olsa da ödemesi yapılan vergilerin toplam yaşam süresinde azaltmaya giderek kişilere genel bir vergi avantajı sağlamak suretiyle emeklilik için tasarruf yapılmasını destekleyebilir. Teşvik tasarımının, tüm gelir gruplarında emeklilik tasarrufu ihtiyaçlarına ve kapasitelerine karşılık gelmesi ve asgari gereklilik olarak tüketim ile tasarruflar arasında vergi tarafsızlığı sağlaması gerekir.

Vergi kuralları, bütün emeklilik tasarruf planları genelinde dolambaçsız, istikrarlı ve tutarlı olmalıdır. Vergi kredileri, sabit oranlı vergi indirimleri veya eşleşen katkı payları, gelir grupları genelinde muadil vergi avantajı sağlamak için kullanılabilir. Vergi kredilerini kullanan ülkeler, bunları geri ödemeli yapmayı ve emeklilik hesaplarına ödemeyi değerlendirebilirler. Vergi‑dışı teşvikler, özellikle de sabit nominal sübvansiyonlar, düşük gelirli kazanç sahiplerinin tasarruflarını artırmaya yardımcı olabilir. “EET” (muafiyetli) vergi düzenlemeleri olan ülkelerin ertelemeli vergilendirme yapısını korumaları gerekir ve finansal teşviklerin hayata geçirilmesini değerlendiren tüm ülkelerin kendi parasal kapasitelerini ve demografik eğilimlerini incelemeleri gerekir.

Getirilen kesintilerin emeklilik tasarruflarının yönetimiyle paralel hale getirilmesi, daha iyi açıklama yapmayı, fiyatlandırma yönetmeliklerini ve yapısal çözümleri gerektirir.

Emeklilik hizmetleri sağlanması üyeler ile işverenler tarafından ödenen yürütme ve yatırım faaliyetleri gibi maliyetleri içerir. Bu maliyetler, birikmiş emeklilik tasarruflarının nihai değerini büyük ölçüde etkileyebilir. Daha fazla tercih sağlayanlar gibi bazı emeklilik düzenlemeleri de pahalı olabilir.

Şeffaflığı artırmaya yönelik tedbirler temel önem taşır fakat maliyetler ile kesintileri paralel hale getirmek için yeterli değildir. Bunlar, fiyatlandırma yönetmelikleri ve yapısal çözümler ile desteklendiğinde daha çok işe yarar. Net kazanımları maksimuma çıkarmak için politika oluşturanlar ile düzenleyiciler, kıstas alma ile birlikte yatırım harcamalarını portföy performansıyla daha yakından ilişkilendirme gibi tedbirler de kullanabilirler.

Ulusal düzeyde anlamlı yatırım kurumlarının yönetişim ve yatırım yaklaşımları, mevzuat çerçevelerini güçlendirmeye yönelik kılavuz kurallar sağlayabilir.

Ulusal düzeyde anlamlı birkaç yatırım kurumu ortak niteliklere sahip; ve iyi yönetişim ve yatırım yaklaşımları hakkında kanıtlar sunuyor. Hükumetten kolay edinilebilecek mevzuat ve hukuk çerçevelerine; yatırım politikasına rehberlik etmesi için açıkça belirtilmiş misyonlara; yetkili makamlara ve üyelere karşı hesap verecek bir izleme kuruluna; kendilerini farklı paydaşlara karşı hesap verebilecek durumda tutmak için yönetişim düzenlemeleri ile yatırım ve risk düzenlemeleri konusunda şeffaflığa sahipler.

Bu kurumlar performans hedeflerini kendi misyonları açısından ifade ederler ve bir piyasa kıstas noktası yerine bu uzun vadeli hedefe göre performans takibi yaparlar. Hedef tarih ve yaşam döngüsü fonları, bireysel hesapları olan kurumlar için tercih edilen stratejidir. Uzun vadeli geri dönüş stratejileri daha iyi geri dönüş sağlayabilir fakat bu emekliliklerinde üyeler için fonların yetersiz kaldığı daha yüksek bir riskle olur.

Otomatik özellikler, baştan ayarlı seçenekler, basit bilgiler ve tercihler, finansal teşvikler ve finans eğitimi, daha iyi emeklilik sonuçlarına götürüyor

Düşük düzeyde finans bilgisi ve davranış sapması, insanları emeklilikle ilgili uygunsuz kararlar almaya itebilir.

Otomatik kaydolma ve katkı payları eskalasyonu gibi mekanizmalar, emeklilik sistemlerini daha kapsayıcı yapma hususundaki ataleti dizginleyebilir ve katkı seviyelerinin yükseltilmesine yardımcı olabilir. Katkı payı oranı, emeklilik sağlayıcı, yatırım stratejisi veya bir emeklilik sonrası ürün seçemeyen veya seçmekte isteksiz olan kişiler, başlangıç seçeneklerinden yararlanabilirler.

İnternet uygulamaları, sınırlandırma seçenekleri, karşılaştırmaları kolaylaştırma ve finansal teşvikler dahil karar almaya yardımcı olan başka araçlar da bulunmaktadır. Emeklilik bildirimleri kilit bilgileri basitçe aktarırken finans eğitimi seminerleri ve finans tavsiyeleri insanların bilgileri anlamasına yardımcı olabilir.

Emeklilik yaşı konusunda daha fazla esneklik ve kademeli kamu emekli aylıkları ile vergi kuralları, ömür beklentisi daha kısa olan nüfus gruplarının finansal dezavantajlarını giderebilir.

Düşük sosyo‑ekonomik gruplardan bireylerin, daha yüksek sosyo‑ekonomik gruplardan bireylere göre daha düşük ömür beklentisi vardır. Çalışma yaşamlarına göre emeklilikte daha kısa bir süre geçirerek fonlamalı emeklilik kaynaklarına yönelik katkı payları üzerinden daha düşük “geri dönüş”ler almaları halinde finansal dezavantajları olabilir. Kamu emeklilikleri ve vergi kuralları, bu dezavantajın bir kısmının mahsup edilmesine yardımcı olabilir.

Ömür beklentisindeki artışlar ışığında emeklilik sistemlerinin sürdürülebilirliğini iyileştirme politikalarında, farklı sosyo‑ekonomik ve cinsiyet gruplarında olanların nasıl etkilenebileceğinin değerlendirilmesi gerekecektir. Genel olarak daha uzun süre çalışmak gerekecek fakat bütün gruplar bunu yapamayabilecektir. Emeklilik yaşı etrafındaki esnekliğin artması, tüm gruplar için emeklilik sonuçlarının iyileştirilmesinde ve daha düşük sosyo‑ekonomik grupların ömür beklentilerinin daha kısa olmasından ötürü emeklilikte cezalandırılmamalarını güvenceye almakta anahtardır.

Ölüm aylıkları hala önemli bir rol oynuyor fakat çalışmaya dönük teşviklere sınırlama getirmemeli veya bekarlardan çiftlere yeniden dağıtım yapmamalıdır.

Bir partnerin ölümünden sonra yaşam standartlarında pürüzsüzlük sağlamak için ölüm aylıklarına hala ihtiyaç var. Ancak bunları alanlar, emeklilik yaşından önce sürekli ölüm aylığına hak kazanmamalıdır. Yeni duruma uyum sağlamaya yardımcı olması için bunun yerine geçici kazançlar mevcut olmalıdır.

Ölüm aylıklarının maliyeti her bir çift dahilinde veya asgari olarak tüm çiftler arasında içselleştirilmelidir. Nötr bütçeli bir reformda bu, çift halinde yaşayarak ölüm aylıklarından yararlanan birine göre bekarların emeklilik seviyesinin daha yüksek olacağı anlamına gelir.

Daha önceki birlikteliklerden partnerler, pürüzsüz hale getirecekleri hiçbir güncel tüketimleri olmadığı için buna hak kazanmamalıdırlar. Her ne kadar bazı ülkelerde partnerlere kişisel muamele yapılması, mesela cinsiyet eşitliğini desteklemek için öne çıkarılsa da emeklilik haklarının ayrıştırılması birtakım avantajlar sunmaktadır.